Αύρα καλοκαιρινή φύσηξες στην ψυχή μου.
Σαν παιδί μ'αγκάλιασες με νάζια και παιχνίδια.
Σ'ανοιξα την καρδιά να αράξεις την τρέλλα σου.
Γελώντας ταξιδεύαμε στ'αστέρια...
Ξάπλωσα πλάι σου να αλείψω τις πληγές σου μέλι.
Με κάρφωσες με μανία πρωτόγνωρη.
Βόγγηξα το τέλειο στα λεπτά θανάτου.
Υπερίφθηκα σε σύννεφα θαλάσσης
κι ερωτεύτηκα το ιερόν Ξύλο.
Σ'αγκάλιασα να πνίξω τους φόβους μου.
Κι έφυγες τρομαγμένος...
Σ'αναπολώ όταν δακρύζω μοναξιά και ψέμα.
Κι εύχομαι ένα μέλλον στην κλίνη σου νεκρή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου