Ακούγονται τα βήματα στις πλάκες σαν ηχώ
μοσχοβολάνε γιασεμιά, γλάστρες βασιλικό.
Γατιά ξέφρενα τρέχουνε στους τοίχους, στις αυλές
σκαλοπάτια πλακόστρωτα, βαριές ανηφοριές.
Ο ήλιος σού κρύβεται, γκριζάρει γλυκά η μέρα
τ'αεράκι τραγουδά μυρωδιές μιας αλλης εποχής,
μιας Αθήνας ζωντανής, αθώας και όμορφης,
χωρίς τη μαύρη πίσσα των χρόνων της φοβέρας.
ίσως και να μην υπήρξε ποτέ ό,τι τώρα οσμίζεσαι,
φαντάζεσαι και νιώθεις.
Ίσως μόνο στα όνειρα μιας άλλης ζωής να υπήρξαν.
Χαμογελάς στην παλιά Αθήνα και προχωράς.
