Γκρεμός

Ψιθυρίζει ο αγέρας το τραγούδι της απώλειας...
Λογάκια βουτηγμένα στο αίμα απ'το πτώμα του χθες.
Παγωμένες κοίτονται οι ευχές και οι ελπίδες
που μήνες πριν ζωγράφιζες σε γαλάζιους τοίχους.

Εκείνη...
Η πύρινη σκιά που ούρλιαζε φωτιές τις νύχτες...
Εκείνη...
Ο γκρεμός που ατένιζε ο φόβος σου και πάγωνε το αίμα.
Εκείνη...
Η αλήθεια που έβραζε σαν πυρετός του νου.
Η αλήθεια που σε χαστούκισε στα μούτρα...

Ψηλαφίζεις το κορμί σου να μετρήσεις τις πληγές.
Να γνωρίσεις το θάνατο που που σ'άρπαξε απ'το χέρι,
σαν μικρό παιδί που χάθηκε στο πλήθος.
Τα δάχτυλα σου βάφονται στο αίμα.
Χαράζεις στο μέτωπο σύμβολα πολέμου
και ξεχύνεσαι στον γκρεμό,
αλαλάζοντας κραυγή απόλυτης ευτυχίας.

Το βλέμμα του Ουρανού

Ξαποσταίνει η ψυχή στο βράχο της λήθης.
Γλυκό κρασί, μεθύσανε τα χείλη και οι λέξεις.
Οσμίζομαι ευτυχία...

Τα χρόνια κυλήσανε σε άδεια ποτήρια
και φώτα μες στη θάλασσα.
Σαν χαμόγελο το φεγγάρι κοκκινίζει...

Αγγίζεις τη νιότη με νύχια γαμψά,
θωπεύοντας το στήθος της προσμονής.
Μελάνι καλλιτεχνεί αλήθειες...

Τα βλέφαρα βαραίνουνε σε νότες από γαλάζιο.
Τα δάχτυλα ψάχνουν τη θέρμη της ζωής.
Ζαλίζεσαι...

Κι οσμίζεσαι ευτυχία.

Μεθύστε

"We must let go of the life we have planned, so as to accept the one that is waiting for us." Joseph Campbell

Πολύ λίγοι άνθρωποι πραγματικά ζουν τη ζωή τους...

Εγκλωβίζονται σε πρέπει και θέλω, που συνήθως δεν είναι καν δικά τους...
Φτιάχνουν μικρόκοσμους με αστραφτερούς φράχτες, λευκά χαμόγελα και συμβατικές συζητήσεις. Σπάνε τους καθρέφτες και ψυχαναγκαστικά καθαρίζουν τα σπίτια και τα ρούχα τους. Αποστρέφουν το βλέμμα από την ασχήμια, την αλήθεια, τη ζωή. Και αργοπεθαίνουν...
Καταλήγουν σε ένα καφενείο να μιλάνε για πολιτική, μεθώντας και αναπολώντας παλιές κατακτήσεις, ή κάνουν μετάνοιες στην εκκλησία σε μια απέλπιδη προσπάθεια να γεμίσουν το κενό τους. Οι πιο "επιμελείς" απολαμβάνουν τους καρπούς των "κόπων" τους ταξιδεύοντας, ή παλεύοντας με την απραξία και τα εγγόνια σε εξοχικά, ή χωριά. Χαραγμένες ρυτίδες στα πρόσωπα τους ουρλιάζουν για τη ζωή που τελειώνει και δεν έζησαν.

Και σαν κλείσουν στερνή φορά τα βλέφαρα τους, δακρύζουν καθώς ακούν τον ψίθυρο των καταραμένων ποιητών:

"Να αδράξω την αλήθεια μέσα σε μία ψυχή και σε ένα σώμα"
Arthur Rimbaud