Κύκλοι

Βαδίζουμε με μάτια κλειστά
και γροθιές σφιχτές.
Προσδοκίες των μεγάλων ναι
και των τραγικών όχι...

Ελπίζουμε, οργίζουμε, απαιτούμε...
Μα οι κύκλοι δεν χαλάνε, ούτε σπάνε.
Ανοίγουν, κλείνουν και υπάρχουν
στο σύμπαν του τυφλού και του κωφού.

Ανοίγουν, ξεχυλώνουν μα δε σπάνε
και κλείνουν σα μικρές στιγμές θανάτου
αφήνοντας μας να βαδίζουμε οργισμένοι
με μάτια κλειστά και γροθιές σφιχτές

τα βήματα στην περίμετρο του κύκλου
προσδοκώντας τα μεγάλα ναι και τα τραγικά όχι.
Ελπίζουμε, οργίζουμε, απαιτούμε
ώσπου ο κύκλος της ζωής μας να τελειώσει...

Στην Μυρτώ

Η ζωή δεν ζητά να χαιρόμαστε
η ζωή δε ζητά να αγαπάμε...
Μια σιωπή και μια ανάσα αν νιώσουμε
τότε ξέρουμε πώς να γελάμε!
Η αγάπη ένας μύθος της πόλης
και η ευτυχία νόθο παιδί της ελπίδας
να υπάρχεις αρκεί και το ξέρεις
ν'αφεθείς καθώς πάλεται το σύμπαν...

Αγάπη

Σε ευχαριστώ που κάθε μέρα γκρεμίζεις και ένα λίθο
σε ευχαριστώ που παράτησες στον ήλιο να σαπίσει
κάθε σπλάχνο απ'το σώμα μου

Δεν απαντάς?
Το ξέρεις, πως έτσι υπερίπταμαι
και θα μπορέσω να πετάξω.

Και θα πετάξω.
Προς έκπληξη και απογοήτευση σου...
ΘΑ ΠΕΤΑΞΩ!

Καπνός

Στην ψυχή του άδυτου
φωτός σχισμή προβάλει
δεν είναι θάμα ή στοιχειό
παρά πλάνη της ζάλης...

Τα δάχτυλα χορεύουνε
ρυθμοί από μπαχάρι
και η ψυχή πάλεται
δονήσεις κάποιου Άδη

δεν σε γνωρίζω μα θαρρώ
το βλέμμα σου το ξέρω
στα όνειρα της θύμησης
το συναντώ, το βλέπω

Μες σε καπνούς και μυρωδιές
αγαπημένης χώρας
σε εφτά πέπλα και εννιά ζωές
της ομορφιάς σου δώρα

σε συναντώ σε θύμησες
μιας ζωής πια ξένης
μα αναγνωρίζω τη μορφή
που στην ψυχή μου έχεις...

Το όνομα σου αδυνατώ
να θυμηθώ, μα ξέρω
Σμυρνιά ψυχή στα σπλάχνα πάλεται
καπνό κληρονομιά σου έχω...