Ο σκύλος της Κολάσεως

Αντίκρυσες δυο μάτια κόκκινα απ'το αίμα
και δόντια που αστράφτανε στη νύχτα.
Έτρεχες για ώρες να σωθείς, τσιρίζοντας, ζητώντας βοήθεια.
Νόμιζες το θεριό το τράβαγε η οσμή σου.
Τα σάπιο σωθικά που ζέχνει η ανάσα σου.
Και η παράνοια που φέγγει μες στο βλέμμα.
Όμως δεν έφταιγες εσύ...
Η φύση του θεριού.

Το τόξο στο νερό

Δικαιολογίες και όνειρα σε κρατήσανε 8,5 χρόνια απ'την επανάληψη.
Κούφιοι έρωτες. Σάπιες αγκαλιές που σε έκαναν να νιώσεις κάτι σαν αγάπη.
Ένα γέλιο εδώ, λίγη επιβεβαίωση εκεί και κάποια άδεια ποτήρια.
Ταξίδια, λόγια φιλικά και όνειρα που δεν ήταν ούτε καν δικά σου.
Και η αυταπάτη του σκοπού, της προσφοράς και της πνευματικότητας.
Ραγίσανε τα όνειρα και πάλι γυμνή στέκεις.
Μα δε θα ψάξεις αυτή τη φορά να κρατηθείς από κάπου.
Μήτε χέρι φιλικο θα αναζητήσεις να σε τραβήξει πίσω.
Ερωτεύτηκες τη θλίψη και θα την κρατήσεις αγκαλιά ως το τέλος
καθώς θα αδειάζεις ένα μπουκάλι χάπια.