Αντίκρυσες δυο μάτια κόκκινα απ'το αίμα
και δόντια που αστράφτανε στη νύχτα.
Έτρεχες για ώρες να σωθείς, τσιρίζοντας, ζητώντας βοήθεια.
Νόμιζες το θεριό το τράβαγε η οσμή σου.
Τα σάπιο σωθικά που ζέχνει η ανάσα σου.
Και η παράνοια που φέγγει μες στο βλέμμα.
Όμως δεν έφταιγες εσύ...
Η φύση του θεριού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου