Χρέος

Χρεώθηκες τα ψέμματα που στράγγιξε η ανάγκη,
λιγοστές ρανίδες αίματος, να στάξει λίγη ζωή.
Αντίκρυσες τον όλεθρο και το λοιμό με μάτια παγωμένα
καθώς το πληγωμένο κουφάρι σου ξεσκίζανε λόγια της οργής.

Θυμάμαι έλεγες φοβάσαι την αντάρα
που κρύβεται στη θάλασσα κάθε που βραδυάζει.
Και ας της έδωσες ψυχή και όλη την καρδιά σου
φούσκωσε και σ'έπνιξε σε ύβρεις της ντροπής.

Γαλάζιο σε παρέσυρε και τοίχοι βαμμένοι ελπίδα
και θάρρεψες πως βρέθηκε μια αδελφή ψυχή,
μα θεριό σε άρπαξε στα δόντια της μανίας
και τράφηκε απ'το αίμα της καρδιάς που αγάπη αποκαλείς.

Και τώρα μόνη ατενίζεις το χάος που σου απέμεινε για λογική
και παλεύεις να πείσεις τον εαυτό σου πως οι άνθρωποι πετάνε.
Άδειασες από ό,τι σε στήλωνε και η γριά σκύλα γελά,
καθώς σου αραδιάζει στα πόδια σου τα λάθη σου, φίδια φαρμακερά.

Κι αν αγαθή η προαίρεση, χρεώθηκες το ψέμμα
και λόγια που ηχούν στα μηνίγγια σου, μικρά εγκεφαλικά.
Παιδί και έπαιξες επιπόλαια με λόγια και ανάγκη,
μα χρεώθηκες εγκλήματα πόσο φοβερά.

Αποχαιρετάς τη χαρά, την τελευταία αγάπη
και μειδιάζεις τραγικά καθώς μαθαίνεις να πετάς.