Στην Α.

Στέκεις αγέρωχη στον Κόσμο.
Λευκό φωτίζει το χώμα που πατάς
και τυλίγεται στο κορμί που φέρεις.
Η Απώλεια σε γκρέμισε στα Τάρταρα,
παιχνίδι για δαίμονες και τρελλούς.
Σύρθηκες σε υπόγειες σπηλιές οδύνης.
Βούτηξες στο θάνατο με γυμνά χέρια
και αφέθηκες στο στρόβιλο του Τίποτα.
Ούρλιαξες την Πτώση με όλη τη δύναμη της ψυχής σου.
Πέθανες εκατομμύρια μικρούς θανάτους.
Απόρησες και απελπίστηκες θαμμένη, ζωντανή νεκρή.
Γελάστηκες και πίστεψες τον Κόσμο.
Σε άρπαξαν απ'τα μαλλια τα λόγια των Ανθρώπων.
Σωριάστηκες στη Λάσπη.
Πίστεψες προδοσίες και όνειρα Ανθρώπινα.
Πέθανες και βάδιζες τη Γη χωρίς Ψυχή.
Μα ζήτησες Βοήθεια...
Το Χέρι σου έστειλε το Δαίμονα να σε οδηγήσει.
Και γρύλισε ο Σκύλος στην Ψυχή σου.
Σε άρπαξε στα Δόντια του να σε ξεσκίσει.
Εκρύγχθηκε η Ψυχή σου μες στο Φως.
Βαδίζεις πια Αγέρωχη την Ύλη.
Και Βλέπεις.