Καθρεφτίζεσαι σε νερά γεμάτα υποσχέσεις.
Δεν αναγνωρίζεις τη μορφή σου...
Σε έθρεψε το αλάτι και ο ήλιος,
σε σμίλεψε ο άνεμος.
Βούλιαζες τα πόδια στην άμμο
και η γη απορροφούσε τον πόνο σου.
Σε έψηνε το αλάτι κάτω από τον ήλιο
και ένιωθες την αγκαλιά της μάνας γης.
Το παρελθόν μαύρη σκιά πίσω σου,
σε ακολουθεί μα δεν σε αγγίζει.
Η Θέρμη σε έγιανε, σε έχτισε Αμαζόνα.
Κι η Αγάπη πάντα θα καλεί...
Από μέσα σου.
Καλπάζεις προς το λόφο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου