Στον ήλιο των μαλλιών σου πλεχτήκανε οι παιδικές μου μνήμες..
Στο στήθος σου χτυπούσε η καρδιά μου,
στα χέρια σου ξαπόσταινε το δάκρυ καθώς μάτωνα δεκαετίες.
Κι η αγκαλιά σου απάγγιο στις θλίψεις.
Σε κλέψανε, οι άνθρωποι που αγάπησες τελευταία.
Σε γέλασαν, τα λόγια και η χαμμένη Ώρα.
Ομοίους σου επέλεξες να ξοδεύεις χρόνια
και σίγησες τη συμφορά που με έριξε στα βράχια.
Η θύμηση σου μάχαιρα μπηγμένη μες στην πλάτη..
Ο ήχος της φωνής σου συριγμός φιδιών.
Οικειοποιήθηκες το Διάβολο
για ένα δισάκι ώρες
και μια αγκαλιά απάτης και συμβιβασμού.
Κλαίγεται ο σκύλος στην ποδιά σου
και φαρμακώνει τα χρόνια που στάθηκες κοντά μου.
Η φωνή σου ξένη.
Η επιλογή σου αρά.
Στη σκέψη σου αηδιάζω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου