Ο Σκύλος της Κολάσεως

Γρυλίζει μέσα στο αυτί σου η Κόλαση...
Ριγά το παιδικό κορμί στην ανάσα του Κέρβερου
και κύματα φωτιάς σε παρασέρνουν στην Γη της Απώλειας.
Κόκκινο και μαύρο και Σκιές...

Τυλίγεται το κορμί με πέπλα ενέργειας,
άγνωστης ως χτες...
Και πλησιάζει μια παλιά γνωστή να σου κλέψει τη Συνείδηση.
Αντιστέκεσαι και φωνάζεις δυνατά τη Δύναμη σου.

Συνεχίζεις το ταξίδι, βυθίζεσαι..
Σε χρώματα και σύμβολα ξένα.
Ακούς φωνές και συζητήσεις,
από οντότητες που δεν ήξερες καν πως υπαρχουν.

Προχωράς, τουρίστρια στη Γη της Απώλειας.
Στο πλάι σου ο Σκύλος της Κολάσεως
σου κρατά σφιχτά το χέρι.
Σε οδηγεί στον κόσμο της Φωτιάς.

Σαστίζεις... Μα δεν φοβάσαι...
Άγνωστος Κόσμος...
Τόσο ξένος...
Σε καλούν να παραδοθείς στη λάβα...
Μα εσύ γελάς
και σφίγγεις το λουρί Φωτός να ημερέψει ο Σκύλος.

Μια πύρινη γλώσσα θωπεύει το κορμί σου
αγωνιά να εισχωρήσει στο είναι σου...
Εισπνέεις τις ανάσες από φλόγες και γεμίζει το κορμί σου Σκότος.
Βυθίζεσαι... Μα δεν παραδίνεσαι...
Πνίγεις το Σκύλο και ξυπνάς βλέποντας τον Κόσμο με άλλα μάτια.