Γνώση

Οι αλήθειες σωριάζονται στα δάχτυλα των ποδιών σου.
Δαίμονες κρατήσαν μπροστά σου καθρέφτες
και σου έδειξαν το Πρόσωπο του Ανθρώπου.
Μια μοναξιά σαν λεπίδα σκίζει την ψυχή σου.
Κι η Ύπαρξη απορεί...
Για την ανάσα που ποθείς να ξεράσεις...
Να πνίξεις... Να σωθείς...
Να ξεριζώσεις από τα σωθικά σου το Σημάδι της Πτώσης.
Μα αντ'αυτού τυλίγεσαι με το Φίδι της Γνώσης
και σπας με την καρδιά σου τους καθρέφτες
που υψώνουν οι θνητοί να σου κρυφτούν.
Ένας Αδερφός βρέθηκε στο δρόμο σου
και σημαδεύει την Αγάπη,
γρυλίζει και σκίζει τη σάρκα του
να ξεχυθούν δαίμονες και ταραχή,
ποθεί την πατρίδα...
Κι εσύ τον αγκαλιάζεις σφιχτά
να τον ταξιδέψεις στους δύο κόσμους.
Στο Φως αγαπά, στο Σκότος αγαλιάζει...
Κι απορείς ξανά...
Βαδίζεις τον Κόσμο νιώθοντας απορία και δύναμη.
Βλέπεις...
Τα σημάδια της Πτώσης που ως πρώτα σου ήταν ξένα.
Κι οι σκεπτομορφές σε συντροφεύουν πια,
μάχονται κ σε δυναμώνουν.
Ψιθυρίζουν στα αυτιά σου αλήθειες και χαμογελάς γλυκά.
Πλέον αναγνωρίζεις την αλήθεια...
Ρουφάς λαίμαργα την Γνώση
και αγνοείς τον Πόνο απ'την πίεση του Διαβόλου.
Αντιδρά το είναι σου στους ψιθύρους,
μα εσύ ακούς και μαθαίνεις...
Κι ας πονά το κεφάλι και ας μουδιάζει το σώμα.
Ενεργοποιείται το κέντρο της ύπαρξης σου
και βυθίζεσαι στο Εν,
καθώς θεοί και δαίμονες μάχονται στο μυαλό σου.
Κι οι άνθρωποι σαθρές, κενές μαριονέτες...
Προσεύχεσαι και αντανακλάς Φως.