Κέρνα τους Δαίμονες

Η ζωή σε ρούφηξε...
Σαν στρόβιλλος.
Η πραγματικότητα δεν υπάρχει...
Λαμπιρίζει στη νύχτα σαν πετράδι ψεύτικο.
Νομίζεις πως ξεχνάς, μα σαν ξημερώνει η οδύνη πνιγηρή θηλιά.
Ακούς τα πουλιά που αναγγέλουν τη μέρα
και ξεσπάς σε λυγμούς.
Ο χρόνος δεν υπάρχει.
Μετράς τους μήνες με βάση τις χαμμένες ψυχές.
Νέκρωσες και σε ραίνουν μύρο οι αναμνήσεις.
Κερνάς τους Δαίμονες το κρασί της Αλήθειας
και παρατηρείς πώς φωτίζουν αργά, μα σταθερά.
Αλλάζεις.
Ξορκίζεις την ύλη και βυθίζεσαι σε ένα Φως που φαντάζει ξένο.
Η αγάπη σε καλεί μπλεγμένη σε λυγμούς.
Η Απώλεια σε τσακίζει.
Κέρνα τους Δαίμονες χολή από τη Λόγχη...