Κάλπασες θαρρείς σε όνειρο από πέτρα
και σύννεφα μετράς που κυλούν ανάμεσα στα δάχτυλα σου.
Βαθειά ανάσα και βουτάς στο χρόνο που ανεστήθη
και νιώθεις σα μικρό παιδί που γεννήθηκε στο φως,
δίχως γιατί και όχι και μπορεί και τα απαίσια πρέπει.
Να μην αλλάξεις σου ζητούν οι υπέροχοι χειμώνες
και να μην στάξει η καρδιά ούτε ρανίδα αίμα
κι αν μπορείς να χαμογελάς και να χορεύεις
στο δρόμο που'φεξε άξαφνα κι ας μη διακρίνεις τέλος.
Βάδισε χορεύοντας, σκόνταψε, κυλίσου
σε όνειρα και προσμονές που ποτέ δεν αφέθηκες.
Κάλπασε κι ας μην γνωρίζεις πώς,
σκοινί γερά σε κρατεί και γελάς δυνατά
καθώς ο χρόνος χάνεται και η ψυχή ανασαίνει
τον αέρα της ζωής και του γυρισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου