Ταξίδι ονειρεύτηκες σε απύθμενο γαλάζιο...
Μα η θάλασσα σκύλα μάνα σε κατάπιε
σε βυθό γεμάτο ματωμένα σαγόνια
και ξεσκισμένα μέλη.
Καθώς καταπίνεις ξανθιά λήθη
κι ακούς τη μελωδία της φυγής
μετράς τα άκρα που δε σου λείπουν
και συλογίζεσαι αν τα χαλαλίζεις για το γαλάζιο...
Τραγέλαφος η μούρη σου
καθώς σκέφτεσαι το διαμελισμό
θυσία στο ταξίδι.
Χωρίς Ιθάκη και πλήρωμα
να σου δίνουν ελπίδα
θα θαφτείς στο βυθό
ξεσκισμένο κουφάρι.
Μα το ταξίδι τόσο γλυκό
και η χαρά Μαινάδος.
Η Κίρκη σου σε μάγεψε
και μέθυσες στα λόγια.
Ξανθιά λήθη καταπίνεις
και θρηνείς ελπίδες κι όνειρα,
καθώς σαγόνια τρίζουνε
στα λιγοστά σου κόκκαλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου