Σωριάστηκε η Ελπίδα στα γόνατα κακεντρέχιας...
Ματώσανε τα πέλματα της στερνής χαράς
σ'αγκάθινο μονοπάτι.
Σκίζεις τα ρούχα σου, γδέρνεις το πρόσωπο,
κλαίγοντας ουρλιάζεις.
Στα δάκρυα ξεπλένεται τ' όνειρο απ'το αίμα.
Τρεμάμενα μέλη στηρίζουν την ψυχή μή σωριαστεί.
Κι ο Θάνατος υγρός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου