Φώτα

Βρυχάται το φως αναμνήσεις που δεν πονούν
γεμάτες συναισθήματα από παιδικά τραγούδια..
Μια αλήθεια που δεν κρύβεται πίσω από μάσκες χρόνων
και ανακουφίζεται στην παιδική ηλικία.
Κοιτώντας τη θάλασσα, θυμάσαι τον εαυτό σου.
Πριν ποτίσει χολή η αλήθεια το γυαλί.
Πριν σκίσει η Μαινάδα το δέρμα με ξυράφι.
Πρίν χτίσει το θεριό το Κάστρο...
Κι ανασαίνεις...
Τη θάλασσα με όλη την ψυχή σου...
Ξεχνάς...
Το άλγος που στιβάχτηκε στην πλάτη του λεπρού.
Ανασαίνεις...
Νεότητα και όνειρα... Αλήθεια...
Κοιτώντας το νερό θυμάσαι τον εαυτό σου.
Αγέρωχο και όμορφο, καθάριο, αγνό...
Σαν να σβηστήκαν οι γραμμές από το βιβλίο της ζωής σου...
Σαν να ξεχάστηκαν τα χρόνια του θανάτου...
Σαν να μην πέρασε μια μέρα.
Σαν να μην πέθανες ποτέ.
Γελάς...
Με μια αλήθεια δίχως πόνο ή θυμό...
Και κουρνιάζεις στην πολυθρόνα ευτυχισμένη.
Καθάριο νερό...