Ακούς?

Ραγίζει η σιωπή, ακούς?
Τα μέλη σπάνε στην παγωνιά, ακούς?
Θαφτήκανε οι ελπίδες μου, ακούς?
Παράμερα στέκει η ζωή και μ'αποχαιρετά.

Το χέρι σου ψάχνω να πιαστώ, ακούς?
Μα τ'αποτράβηξες στην ώρα της οργής
και φαιδρά λόγια έπλεξες στεφάνια θανάτου
σαν να'ταν πέτρινα κι όχι ανάσα του αγέρα.

Απέστρεψες το πρόσωπο, έκρυψες τον ήλιο
και μ'άφησες σε μια ζωή που απεχθάνομαι
να τη ζήσω μόνη.
Και τα στοιχειά με κηνυγούν μακρυά απ'το φως σου
και η καρδιά μου στράγγιξε χωρίς το άγγιγμα σου.

Άδειασα από ζωή, ακούς?
Και ο θάνατος πάλι χτυπά την πόρτα.
Ελπίδα μου ήσουν εσύ, ακούς?
Και το φως που κράταγε ανοιχτά τα μάτια.

Και σε ζωή από σκοτάδι δε θέλω πια να μένω.
Ακούς?
Δε σε αποχαιρετώ γιατί πάντα θα σε ψάχνω,
όμως ίσως σε άλλη μορφή, καθώς η ύλη βαραίνει.