Στοιχειά

Ανακινήθηκε η ταφόπλακα και πρόβαλε στο φως
το τέρας που κένταυροι φυλάν στα σωθικά σου.
Κι αποζητάς μιαν έρημο να κρύψεις τη μορφή σου,
να μην ραγίζουν τα γυαλιά κάθε που σε καθρετίζουν.

Τα χρόνια δανεικά και για αυτό ξεχνάς,
μήτε μια ανάμνηση δεν απομένει φωτεινή.
Κι αναλογίζεσαι πως άδικα χρεώθηκες στα θεία,
μήτ'αφορμή, μήτ'αιτία πια δε φανερώνεται
στο λαβύρινθο του μυαλού σου.

Ο μίτος έσπασε κι όλο τριγυρνάς στο ξέφωτο
που τα ζωντανά κράζουν "ουδένας λόγος".
Κι ας θυμάσαι το μονοπάτι της λήθης και της χαράς,
πια δε ζουν καταρραμένοι ποιητές ν'ακολουθήσεις.

Κι η χαρά βρυκόλακας που αποζητάει αίμα,
μια επιβεβαίωση σαθρή όπως οι αναμνήσεις.
ίσως ξοδεύτηκε η ψυχή χρόνια πριν
και πια κουφάρι σέρνεις
σάπια μέλη και άδειο μυαλό
να δικαιολογείς το χρέος.

Δε θα βρεθεί Ιθάκη για καταρραμένους να ξαποστάσεις.
Δε θα σε ραίνει λήθη η ακρογυαλιά πατρίδας.
Τα τέρατα αιώνια ζουν και ανασταίνονται
κάθε που δύει ο ήλιος κι αποζητούν λαίμαργα να σε καταβροχθίσουν.

Όσα χαθήκαν θηλιά στο λαιμό
και οι Δρυίδες δεν υπάρχουν πια να σε γιατρέψουν.
Και η ζωή Σισσύφια ταφόπλακα που γκρεμίζεται
στο σάπιο σου κορμί.

Κουράστηκες την αιωνιότητα
και στέκεις σε μιαν άκρη
αναλογιζόμενη τί μπορεί να σε σκοτώσει
ανώδυνα και βίαια συνάμα.

Αιώνια επανάληψη για λόγο ή όχι,
αποτινάσσω το χρέος μου
και οδεύω στο τέλος
με μια χαρά άγρια λύτρωσης και αποχωρισμού.