Όσα δεν σου δώσανε ποτέ
Κάποια τραγούδια μοίρασες
ευχή σ'όσους αγάπησες
και στίχους από αλάτι.
Μια θάλασσα όσα ένιωσες,
μια αγάπη απ'αλλο κόσμο
και κάθε δάκρυ μοναξιάς
μαύρο, κατάμαυρο ρόδο.
Δεν έδωσες παρά καρδιά.
Δεν πήρες παρά πόνο.
Ταξίδεψαν, ξεμάκρυναν,
γιαλό γιαλό τον κόσμο.
Με χούφτες άδειες στέκεσαι
παράμερα στο πλήθος.
Ραγίζεις, σπας, συντρίβεσαι
δεν βγάζεις ούτε ήχο.
Λύγιζει κάθε μικρό κλαρί,
σπάει κομμάτια η μέση
σκυφτά σκυφτά, κουτσαίνοντας
ασθμαίνεις μες στη ζέστη.
Μια ανάσα κάποιος?!
Μια πνοή!?
Ξεψύχησες στα χρόνια.
Μες στο λιμάνι απόμερα
μια γκρίζα σκιά σωπαίνεις.
Κλαρί κλαρί τσακίζεσαι,
σαπίζεις, ναι! Πεθαίνεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου