Σκοτάδι

Ραγίσανε κομμάτια κρύσταλλα
και πλήγωσαν τα μάτια
κόκκινα δάκρυα ξεπλένουν την αλήθεια
που κυλά στις φλέβες φαρμάκι, πίσσα.

Ο ήλιος σα να χλώμιασε και κρύφτηκε δειλός
τυφλώνεσαι νομίζεις και πανικοβάλλεσαι...
Απλώνεις τα χέρια να πιαστείς από κάπου
να ξέρεις πού βαδίζεις,
μα γύρω σου μόνο νεκρά μέλη,
σκοντάφτεις στα κουφάρια.

Λιώνουν τα μάτια και στραγγίζουν
βρεμμένα τα χέρια σου απ'το αίμα
γλιστρούν και πέφτεις.
Πέφτεις... Πέφτεις... και βγάζεις κραυγή βοήθειας...

Τα κουφάρια γύρω σου βουβά
στροβιλλίζεσαι στη δύνη
και οι τοίχοι βαμμένοι μαύροι πια,
τα πόδια σου γυμνά παγώνουν...

Τυφλή πια, τσιρίζεις για βοήθεια...
και πέφτεις... πέφτεις...
στο πάντα απ'το σκοτάδι.