Δεν απέμεινε σταλιά αίμα να θρέψει την καρδιά...
Και ξεφύσηξε το στόμα την τελευταία ελπίδα.
Μια φλόγα τύλιξε το κατακρεουργημένο κορμί
και έγλυψε τις πληγές με πύρινη γλώσσα ανάστασης.
Ανοίγεις τα χέρια κι οι φλόγες απλώνονται σαν φτερά.
Υψώνεις το βλέμμα στο γαλάζιο της φυγής
και πηδάς στην αιωνιότητα του ποτέ και του κανένας.
Συντρίβεσαι στη θάλασσα λύτρωσης και καθώς σβήνουν οι φλόγες
ξεπροβάλλεις μέσα απ'το νερό Φοίνικας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου