Στα χνάρια της ανάσας σου

βαδίζω στα όνειρα μου
και ακροβατώ στην πνοή
που φειδωλά χαρίζεις.

Το κόκκινο απ'τα χείλη σου
σημαία πρώτης νιότης
και η βραχνάδα της φωνής
φόρος τιμής καπνού.

Αγάπησα μία σκιά
θλιμμένη, τσακισμένη,
που ορμά σαν θεριό
να με κατασπαράξει
και το νανούρισμα ακούγεται
σαν φίδια που σφυρίζουν.

Στα χνάρια της ανάσας σου
βαδίζω στα όνειρα μου
και έντρομη πετάγομαι
να σώσω την ψυχή μου.