Θυμήσου

Στα χρόνια λήθης και χιονιά
 ξεχύθηκε μια λέξη
μεσ'απο δάκρυα χαράς
γιορτούλα να σου πλέξει.


Φοβήθηκε η ανάσα σου
μη σπάσει ή ραγίσει,
και κόπηκε σαν από φως
το νήμα, ψιθυρίζει.

Λόγια κενά πάλι θα λες.
Κουφοί θα σε κοιτάζουν.
Και οι μουγγοί θα συμφωνούν
τυφλοί θα σε δικάζουν.


Και ο θυμός θα πάλεται
στο στήθος σαν σπουργίτι
σ'ένα λυγμό θα ξεχυθεί
η πίκρα και η λύπη.

Ταξίδι λες σχεδίασες
μα ο καιρός τρομάζει
και η γλώσσα σου και η καρδιά
την άποψη διχάζει.

Δεν καρτεράς μήτε βροχή,
πλημμύρα ή ηλιοφάνεια.
Μόνο σιγή αποζητάς
και τιμημένη ορφάνια.


Στα χρόνια λήθης και χιονιά
βυθίστηκε η φωνή σου
και ξεροβήχει άρρωστη
η λίγη αντοχή σου.