Αναζητάς χρόνια καρδιά, κρυμμένη μες στην τσέπη.
Τη βγάζεις, τη δείχνεις δυο λεπτά και πάλι την κρύβεις.
Κι είναι χάρτινη, γιατί η ζωντανή σου κείτεται ακόμα αιμόφυρτη.
Κι ας έφυγες όσο πιο μακρυά μπορούσες,
κάπου, άλλοι, ζουν τη ζωή σου.
Κι εσύ συνεχίζεις.
Κουφάρι με φορεσιά βασίλισσας
περιφέρεσαι σε ένα βορρά δανεικό και ξένο.
Μή θυμηθείς...
Μή νιώσεις...
Μήν πεις λέξη.
1 σχόλιο:
Κάπως έτσι δεν ζουν οι περισσότεροι..;;Με ένα σερνάμενο κουφάρι..Απλά υπέροχο!!!
Δημοσίευση σχολίου