Σε είδα...
Να αστράφτεις Σκύλα της Κολάσεως.
Πνιγμένη στο αίμα απ'τα πτώματα της ύλης.
Οργή ξεσπούσαν τα μάτια σου
και φλόγες δαιμονισμού.
Το στόμα σου εξαπέλυε δράκους μίσους.
Τα δάχτυλα γραπώναν το θεριό,
με πόθο μανιώδη.
Ύπουλη και ψεύτρα.
Ιερόσυλη και πόρνη.
Παραδόθηκες στο Δαίμονα χωρίς αντίσταση
και απαίτησες το θρόνο στο πλάι του.
Ζήτησες το κεφάλι της Σαλώμης
τυλιγμένο σε σάβανο φτιαγμένο από πέπλα.
Και το διωγμό της Συζύγου και του Τέκνου.
Καθώς σε κοίταζα απορούσα...
Πώς η παιδική μου ψυχή
λυπότανε που ο Δαίμονας σε είχε αγκαλιά...
Και δάκρυσα για τη μοίρα σου,
καθώς ένιωθα
το μέταλλο να σκίζει το λαιμό μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου